Pan Jezus dał swoje orędzie miłosierdzia w bardzo trudnym momencie, między pierwszą a drugą wojną światową, w czasach strasznych doświadczeń ludzkości, których symbolem stały się obozy koncentracyjne i gułagi. Powiedział do s. Faustyny: Nie znajdzie ludzkość spokoju, dopóki nie zwróci się do źródła miłosierdzia mojego. To Boże Miłosierdzie jest znakiem nadziei dla każdego człowieka zmęczonego, przygniecionego trudami, grzechami.
W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście, poza Bożym Miłosierdziem nie ma dla ludzi żadnego innego źródła nadziei – mówił św. Jan Paweł II w Łagiewnikach, skąd wyszła na cały świat ta iskra miłosierdzia. Człowiek, naród, ani Europa, ani świat nie wyjdą z wszelkich wojen, zagrożeń, kryzysów, nie znajdą sensu życia, pokoju i szczęścia, jeżeli ze swoją grzesznością, lękiem i problemami nie zwrócą się z ufnością do Miłosierdzia Bożego.
Pan Jezus mówił s. Faustynie o znaczeniu Święta Miłosierdzia: W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar; w dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski (Dz 699).
Niezwykłe obietnice daje Jezus. Kto w dniu tym przystąpi do Źródła Życia – powiedział Chrystus – ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar (Dz 300). Tym źródłem życia jest Eucharystia. Aby skorzystać z tych wielkich darów, trzeba być w stanie łaski uświęcającej i godnie przyjąć Komunię świętą. Drugi konieczny warunek; ufność w dobroć Boga. Wszystkie stopnie łask są w dniu tym dostępne, byleby proszono o nie z ufnością. Jezus pragnie naszej niezachwianej, żarliwej postawy ufności.