Z Ceremoniału Żywego Różańca

Żywy Różaniec oznacza:

• Życie według Ewangelii, która jest fundamentem i źródłem chrześcijańskiego postępowania. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie oraz ewangeliczne tajemnice naszego odkupienia. Z tego też powodu różaniec nazywamy streszczeniem prawd Ewangelii;
• Życie wiarą, nadzieja i miłością. Należeć do Żywego Różańca to wierzyć w istnienie Boga i wierzyć Bogu, który przemawia, ufać Bogu i w Jego dzieło zbawienia oraz kochać Boga, a w Nim i dla Niego – ludzi;
• Oznacza jakby elektrownię duchową, która zasila wiernych mocą Bożą i pobudza ich do czynu apostolskiego, czyli do praktycznej działalności apostolskiej, jak praca wśród ubogich, chorych, rodzin wielodzietnych, rodzin alkoholików, zaniedbanych religijnie i moralnie, dbałość o Dom Boży, o szaty liturgiczne, krzewienie cnót moralnych, zwłaszcza czynnej miłości bliźniego i sprawiedliwości społecznej;
• Różaniec jest jakby niezdobytą twierdzą obronną, albowiem broni jednostkę, rodzinę i społeczeństwo przed śmiercią duchową, mianowicie przed ateizmem i laicyzmem, przed indyferentyzmem religijnym, przed zepsuciem obyczajów, zwłaszcza w życiu małżeńskimi rodzinnym, przed alkoholizmem;
• Żywy Różaniec składa się z żywych róż. Każda róża ma dwadzieścia osób, z których każda odmawia codziennie jeden dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w róży codziennie cały różaniec – dwadzieścia tajemnic. Jest to jakby wieniec różany składany u stóp Królowej.

Obowiązki członków Żywego Różańca:

• Zasadniczym obowiązkiem jest zapisanie imienia w Księdze i odmawianie codziennie jednego dziesiątka różańca.
• Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych.
• Częste przystępowanie do sakramentów świętych oraz udział w procesjach maryjnych.
• Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską.
• Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór św. Dominika.
• Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modlitwach za spokój jego duszy.

Święta Penitencjaria, na mocy specjalnego i wyraźnego indultu Stolicy Apostolskiej z dnia 25 października 1967 roku udzieliła członkom Żywego Różańca odpustu zupełnego osiem razy w roku:

1. Przyjęcie do Żywego Różańca;
2. Narodzenie Pana Jezusa;
3. Zmartwychwstania Pańskiego;
4. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny;
5. Wniebowzięcie Matki Bożej;
6. Królowej Różańca Świetego;
7. Niepokalanego Poczęcia Maryi;
8. Ofiarowania Pańskiego.

Odpusty te można zyskać pod zwykłymi warunkami, którymi są: spowiedź św., Komunia św., modlitwa w intencjach papieża, przynajmniej prywatne odnowienie postanowienia wiernego zachowywania Statutu stowarzyszenia Żywego Różańca.

Obowiązki Zelatora

1. Sprawdza obecność członków Żywego Różańca na nabożeństwie.
2. Dostarcza tajemnice z intencją modlitewną nieobecnym.
3. Zachęca członków do gorliwej działalności apostolskiej, zwłaszcza wśród chorych i ubogich.
4. Zbiera miesięczne składki, np. na Msze św.
5. Odwiedza chorych i otacza miłością.
6. Czuwa by róża miała pełny skład 20 – osób.
7. Pilnuje aby róża wypełniała zlecone sobie zadania apostolskie.
8. Utrzymuje stałą łączność między różą a ks. Opiekunem.

Wszelkie informacje odnośnie przynależności do Róż Różańcowych udziela opiekun Róż, o. Romuald Wilk.