Zbiórka w Piotrkowicach.

Przez sobotę, niedzielę i połowę poniedziałku zbieraliśmy dary w przyklasztornym garażu. Lista potrzebnych rzeczy została ustalona z proboszczem w Nowym Świętowie.

Dzięki dobroci naszych parafian zebraliśmy głównie sprzęt do sprzątania: taczki, łopaty miotły ulicówki, wiadra, rękawice, chemia. Trochę tego było, może nie dużo ale to z dwóch powodów. Po pierwsze zebraliśmy więcej gotówki. Drugi powód to to że powstało wiele punktów zbiórek pomocy dla powodzian. Razem zebraliśmy 13 000 zł., z tego 7 100 zł to dar od sióstr karmelitanek bosych z Kielc.

Równolegle swoją zbiórkę pomocy dla powodzian zbierała Szkoła Podstawowa nr 33 w Kielcach. Szkoła ta postanowiła dołączyć się do naszej zbiórki głównie dlatego, że postanowiliśmy pomagać konkretnej parafii, małej wiosce. Inaczej pomaga się osobom które widzisz a inaczej tak ogólnie powodzianom. W szkole zebrano sporo chemii, trochę żywności.

Podziękowania kierujemy w tym miejscu dla wszystkich którzy pełnili dyżur przy garażu.

Poniedziałek.

Przywieźliśmy dary ze szkoły z Kielc. Spotkaliśmy tam nauczycieli zaangażowanych i w pomoc powodzianom i w wychowywanie młodzieży.

Przyszedł czas na zakupy. Pierwotnie plan był taki żeby dokupić sprzętu do sprzątania. Jednak w niedzielę proboszcz z Nowego Świętowa zaczął delikatnie wspominać o osuszaczach. Po konsultacjach między nami i z innymi osobami, które już pomagają na południu podjęliśmy decyzję o zmianie planu. Zamiast jechać do umówionych hurtowni, znaleźliśmy człowieka który sprzedał nam porządne, przemysłowe osuszacze po dobrej cenie. Udało się kupić ich 6. Dodatkowo właściciel dorzucił od siebie mocną nagrzewnicę.

Po południu z pomocą zaangażowanych załadowaliśmy się na większego busa.

Podziękowania dla Rafała za poświęcony czas, za cały dzień spędzony na zakupach i za pożyczenie busa na drogę, dla pana, który zerwał się z pracy żeby dokładnie obejrzeć te maszyny przed ich zakupem – nasz specjalista i dla wszystkich pakujących.

Wtorek

Wyjechaliśmy z Piotrkowic o 3 nad ranem. Po drodze zabraliśmy panią związaną ze szkołą, we trójkę ruszyliśmy na południe. Plan był taki, żeby p. Paweł obejrzał wieś od strony potrzeb budowlanych i rolniczych, a p. Ania zwróciła uwagę na szkołę i rodziny z dziećmi. Chcieliśmy mieć rozeznanie jakie będą następne potrzeby.

Głuchołazy. Tu zatrzymaliśmy się po drodze. Wrażenie okropne. Na szczęście większość mułu jest już sprzątnięta. To co zostało tworzy cienką warstwę brudu, który rozmiata każdy powiew wiatru. Zapachy nieciekawe. Sterty „śmieci popowodziowych” czyli łóżek, szaf, paneli podłogowych… Widać, że młodsi zaradniejsi ludzie krzątają się i pomagają tym zalanym. Bywa że starsi siedzą bezradni na tych śmieciach tuż przy oknach ich mieszkań, mieszkań gdzie już zerwano tynki, nawet postawiono osuszacz, ale potrzeba czasu żeby tam chociaż spać. W mieście są miejsca gdzie można otrzymać potrzebną do życia pomoc, ale tacy starsi samotni ludzie nie mają wewnętrznej siły żeby skorzystać z tej pomocy. Smutny widok.

Nowy Świętów. Dotarliśmy tam po 10. Przy pomocy grupki żołnierzy rozpakowaliśmy nasze dary. Niestety przez pomyłkę rozdałem też kalosze moich towarzyszy drogi. Paweł odzyskał, ale Ani kalosze natychmiast zostały przez kogoś zagospodarowane. Po godzince przebaczyła mi to. Następnie poszliśmy na rekonesans po wsi. Sytuacja nas zaskoczyła. Główna fala przeszła przez wieś 9 dni temu. Pierwszego dnia ludzie byli w szoku, ale drugiego wzięli się do pracy. Bardzo pomogli sąsiedzi nie zalani, mający domy wyżej. Wydaje się, że na dzień dzisiejszy sytuacja jest w miarę opanowana: usunęli już większość śmieci popowodziowych, wojsko naprawiło most i połatało drogę prowizorycznie, wypompowali wodę z domów, pozrywali tynki, teraz suszą ściany i czekają żeby móc spróbować coś wyremontować i wrócić do normalności. Dzieci wysłali na wycieczkę, teraz się mówi „zielona szkoła”. W tej naszej wsi koniecznie potrzebowali dzisiaj tylko osuszaczy, wszystko inne przyda się, ale nie jest konieczne. Oczywiście to nie jest sielanka, bo zalani mieszkańcy śpią u sąsiadów czy u rodziny, bo w domu nie da się spać, jest mokro. Ucierpiał też kościół, część podłogi w prezbiterium się obniżyła. Zalało też dół plebanii. Szkoła ucierpiała bardzo. Nie szybko wrócą tam zajęcia, jednak dyrektor jest wielkim optymistą. Stwierdził, że dzięki gminie wszystko ogarnie.

Lewin Brzeski. Zbierając się do powrotu popytaliśmy gdzie teraz mogą być największe problemy. Miejscowi podpowiedzieli nam, że w Lewinie Brzeskim jeszcze stoi woda. Postanowiliśmy wracając zajrzeć tam. To małe miasteczko, coś jak Chmielnik. Tam zrozumieliśmy jak wyglądała sytuacja w Nowym Świętowie 4 dni temu. Tu stały już tylko kałuże, strażacy wypompowywali wodę, ludzie sprzątali wokół domów. Powstały punkty pomocy, takie magazyny z darami, bo takich jak my dociera na tereny powodziowe codziennie sporo. Widać gołym okiem, że ludzie w Polsce bardzo chcą pomagać. Jak spytaliśmy o ich potrzeby: tylko jedne: osuszacze. Połączyliśmy koordynatora z Lewina, strażaka, z naszym proboszczem z Nowego Świętowa. Umówili się, że gdy tylko zwolni się chociaż jeden osuszacz to da im znać.

Podsumowanie. Wydaje się, że zrobiliśmy wspólnie kawał dobrej roboty. Faktycznie nasza parafia – i nie tylko, bo siostry i podstawówka nr 33 – pomogła parafii Nowy Świętów. Za to wielkie Bóg zapłać wszystkim zaangażowanym i darczyńcom. Co dalej? Wydaje się, że jeśli chcemy pomagać to dziś najpilniejsze są dalej te osuszacze, tylko już nie Nowym Świętowie, ale dalej, gdzie woda weszła później. W Nowym Świętowie za parę tygodni trzeba będzie im położyć tynki !! Młodzi i zaradni sami sobie położą, ale starsi samotni będą potrzebować pomocy. W telewizji mówią że rząd pomoże im finansowo, pożyjemy zobaczymy, obiecywać jest łatwo, ale spełniać obietnice to nie wszyscy umieją. Pewnie w niedzielę na ogłoszeniach usłyszymy jak nasza parafia chce pomagać dalej.

W imieniu wspólnoty o. Artur OCD