Specyfiką loretańskiego sanktuarium w Piotrkowicach jest propagowanie nabożeństwa szkaplerznego. Nabożeństwo szkaplerzne pojawia się już na początku istnienia sanktuarium.

Na prośbę fundatora Marcina Rokszyckiego zostało 10 grudnia 1628 roku, w święto Matki Bożej Loretańskiej, założone Bractwo Szkaplerza Świętego. W kościele znajduje się jeden z najokazalszych, pod względem architektury, ołtarz Matki Bożej Szkaplerznej. W górnej kondygnacji umieszczono obraz przedstawiający Najświętszą Maryje Pannę ze szkaplerzem w dłoniach. U Jej stóp klęczą święci zakonu karmelitańskiego: Teresa od Jezusa i Jan od Krzyża. Wśród przyjmujących szkaplerz święty są Marcin i Zofia Rokszyccy, fundatorzy sanktuarium, i ich dzieci. Jako wielcy czciciele Matki Bożej z Góry Karmel widzieli oni ku życiu wiecznemu szczególną pomoc, niezbędna w codziennej drodze życia. Szkaplerz karmelitański jest bowiem znakiem opieki i wstawiennictwa Maryi, naszej Królowej, Pani, Siostry i Matki. Wprowadza w rzeczywistość duchowego macierzyństwa Maryi, która pod krzyżem otrzymała od Chrystusa zadanie troski o każdego człowieka.

Bardzo osobisty i intymny charakter ma przynależność do szkaplerza karmelitańskiego, który chrześcijanie przyjmują jako znak szczególnej opieki Maryi. Każdy czciciel Maryi słyszy słowa kapłana, nakładającego szkaplerz: Przyjmij z ufnością ten szkaplerz karmelitański, naśladuj Maryję i żyj z Nią w głębokiej łączności. Noś ten szkaplerz jako znak pamięci o Maryi, która pomaga ci każdego dnia przyoblekać się w Chrystusa żyjącego w tobie dla dobra Kościoła i całej ludzkości oraz ku chwale Trójcy Świętej.

W sanktuarium piotrkowickim można nabyć szkaplerz i być przyjętym do Szkaplerza świętego. Karmelici zachęcają wiernych do przyjmowania szkaplerza św. jako znaku przymierza z Matką Najświętszą.