Figura Matki Bożej
We wnęce ściany zachodniej kaplicy loretańskiej została umieszczona w 1780 r. łaskami słynąca figura, Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus z około 1400 r. Wykonana została z drzewa lipowego przez nieznanego rzeźbiarza. Dzieciątko trzyma w lewej dłoni kulę ziemską zwieńczoną krzyżykiem, a prawą rączką wspiera się na ramieniu Maryi na znak, że potrzebuje Jej pomocy. W prawej dłoni Matka Boża trzyma berło, symbol władzy królewskie i wskazuje na Chrystusa, od którego pochodzi wszelka władza i łaska. Statua Matki Bożej otoczona jest owalną aureolą, z której rozchodzą się wokół złociste promienie. Jest on symbolem świętości Maryi i znakiem łask, jakie gotowa jest przekazać ludziom zwracającym się do Niej o pomoc.
Na prawej ścianie kaplicy loretańskiej, w rokokowym relikwiarzu, umieszczono figurkę Matki Bożej, wyoraną z ziemi w XVII wieku. Figurka wielkości 7 cm przedstawia NMP Niepokalanie Poczętą stojącą na półksiężycu, w czerwonej królewskiej sukience, z rękami złożonymi do modlitwy. W tej postawie modlitewnej Matka Boża przypomina swoim czcicielom, że mają złożyć całą nadzieję w Bogu, a Ona będzie również wstawiać się w ich potrzebach do Boga.
Figura ta, nazywana cudowną, zasłynęła łaskami, z których jedną z pierwszych było uzdrowienie miejscowej dziedziczki Zofii Rokszyckiej i jej dziecka po porodzie. Szczególne nabożeństwo do Matki Bożej Piotrkowickiej miały matki w stanie błogosławionym i małżeństwa bezdzietne. Małżonkowie, pielgrzymując do tego świętego miejsca, wypraszali sobie łaskę ojcostwa i macierzyństwa. Tak było przez czterysta lat i tak jest obecnie.